W piątek, 28 maja AD 2021, została zainstalowana przed naszym kościołem, przy ul. Miodowej 13, Ławeczka z Bezdomnym Jezusem. Rzeźba ta jest dziełem kanadyjskiego artysty Timothy Schmalz’a, którego twórczość w znacznej mierze odwołuje się do tematyki sakralnej, zwłaszcza poprzez nawiązywanie do tekstów Ewangelii według świętego Mateusza.
Kolejne wersje rzeźby Bezdomnego Jezusa zainstalowane zostały w wielu miastach na świecie, między innymi w Watykanie, Dublinie, Waszyngtonie, Singapurze, Nowym Jorku, Glasgow, Antwerpii, Manczesterze i Madrycie. W sumie jest to ponad sto miejsc na całym świecie. Warszawa dołącza dzisiaj do listy tych miast.
Rzeźba przedstawia leżącą na ławeczce zawiniętą szczelnie w płaszcz postać bezdomnego. Spod płaszcza wystają jedynie stopy, noszące ślady ran po ukrzyżowaniu. Przesłaniem rzeźby jest nawiązanie do tekstu Ewangelii świętego Mateusza (25,40): „Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili”.
Celem takiego przedstawienia Jezusa jest sprowokowanie patrzącego do refleksji, by poprzez chwilę zastanowienia wzbudzić w nim uczucie empatii w stosunku do spotykanych na ulicy ludzi biednych i bezdomnych, owych „najmniejszych”, o których mówi Zbawiciel. Chodzi o zobaczenie w nich nie tyle osób wykluczonych ze społeczeństwa, traktowanych często z lekceważeniem, a nawet pogardą, bo rzekomo same sobie wybrały taki los. Trzeba nade wszystko zobaczyć w nich ludzi, którzy popadli w nieszczęście, którym zabrakło sił, a często także wsparcia i pomocy ze strony bliźnich. Normalnie bezdomności nikt sobie nie wybiera przez zaplanowaną decyzję. Ktoś zwykle popada w bezdomność raczej na skutek niefortunnego splotu losowych sytuacji. Słowa Poncjusza Piłata: „Oto Człowiek” przywołują prawdę o tym, że człowiek pozostaje człowiekiem niezależnie od swojej aktualnej kondycji czy położenia, bowiem w każdym człowieku – nawet krańcowo sponiewieranym – pozostaje w mocy akt stwórczy Boga i dar odkupienia przez Chrystusa.
Projekt zainstalowania w Warszawie rzeźby Ławeczka z Bezdomnym Jezusem powstał około trzy lata temu. Propozycja przyszła z Kanady ze środowisk związanych z Zakonem Maltańskim. Koordynację i realizację projektu wziął na siebie Związek Polskich Kawalerów Maltańskich, będący krajowym związkiem Szpitalniczego Zakonu Maltańskiego. Suwerenny Rycerski Zakon Szpitalniczy świętego Jana Jerozolimskiego zwany też Rodyjskim lub Maltańskim (pierwotnie Zakon Joannitów) ma za sobą nieprzerwaną, ponad tysiącletnią historię, a jego dewizą jest obrona wiary oraz pomoc osobom biednym i chorym (łac. „Tuitio fidei et obsequium pauperum”).
Gwardian klasztoru Zakonu Braci Mniejszych Kapucynów w Warszawie, brat Kazimierz Synowczyk, wspólnie z panem Wojciechem Kożuchowskim, przedstawicielem Zakonu Maltańskiego, wybrali miejsce przed kapucyńskim kościołem Przemienienia Pańskiego, które dla większości mieszkańców stalicy kojarzy się z posługą braci kapucynów i pomocą udzielaną osobom bezdomnym i będącym w potrzebie.
Klasztor zajął się kwestiami formalno-prawnymi związanymi z transportem i umieszczeniem rzeźby-ławeczki. Zgodę na jej zainstalowanie wyraził Mazowiecki Wojewódzki Konserwator Zabytków pismem z dnia 9 listopada 2020 roku, jako że klasztor wpisany jest do rejestru zabytków.