Skąd Uroczystość Matki Bożej Częstochowskiej?

Wszyscy wiemy, że Jasna Góra z obrazem Matki Boskiej Częstochowskiej jest głównym ośrodkiem kultu Matki Bożej w Polsce, a sierpień to miesiąc intensywnego pielgrzymowania do stóp Najświętszej Maryi Panny. Pątnicy, przybywający na Jasną Górę, wypraszają za wstawiennictwem „Czarnej Madonny” wiele łask. Częstochowa, to prawdziwa twierdza naszej wiary i nadziei.

Nie wszyscy może jednak wiedzą, że piękna uroczystość Matki Boskiej Częstochowskiej, obchodzona 26 sierpnia każdego roku, jest stosunkowo młoda i że powstała z inicjatywy bł. Honorata Koźmińskiego, z Warszawskiej Prowincji Braci Mniejszych Kapucynów, który po upadku powstania styczniowego starał się jednoczyć Polaków wokół Maryi, Królowej Polski.

Bł. Honorat z końcem 1902 r. opracował formularz Mszy św. i oficjum brewiarzowe o Matce Bożej Częstochowskiej. Przesłał je następnie do ojca Euzebiusza Rejmana, ówczesnego przeora Jasnej Góry, z którym już wcześniej utrzymywał korespondencję. Ustalił też ewentualną datę obchodu tegoż święta. Jego zdaniem powinno się je obchodzić we środę po święcie Bartłomieja Apostoła: „W tym dniu bowiem Obraz, który miał być dalej wieziony, stanął cudownie na Jasnej Górze i nie dał się poruszyć z miejsca, oznajmiając tym wolę Matki Najświętszej, że u nas pragnie na stałe zamieszkać”, jak sam pisze.

Ojciec Euzebiusz Rejman przyjął tę inicjatywę bardzo życzliwie. Znane nam źródła, w tym list ojca Euzebiusz do bł. Honorata, świadczą o inicjatywie tego ostatniego. Przeor jasnogórski w liście z 23 kwietnia 1906 r. pisze wyraźnie: „W tej myśli odpowiem na pismo owych pań pobożnych, o czym czułem się w obowiązku zawiadomić Najczcigodniejszego Ojca, a zarazem powinszować tak pięknej myśli i podziękować za nią najgoręcej”. Nie znamy dziś oryginalnych tekstów, opracowanych przez bł. Honorata, gdyż jak się wydaje, po ich przepisaniu zostały zniszczone.

Na posiedzeniu Świętej Kongregacji Obrzędów, w dniu 12 kwietnia 1904 r., podjęto decyzję o ustanowieniu święta Matki Bożej Częstochowskiej. A dekretem z dnia 13 kwietnia 1904 r. papież Pius X zatwierdził tę decyzję. Natomiast papież Pius XI w 1931 r. rozszerzył ten obchód liturgiczny na całą Polskę.